پسر سیستان
گل اگر خار نداشت،دل اگر بی غم بود،اگر از بهر پرستو قفسی تنگ نبود،زندگی، عشق، اسارت، قهر،آشتی، همه بی معنا بود.پسر سیستان
گل اگر خار نداشت،دل اگر بی غم بود،اگر از بهر پرستو قفسی تنگ نبود،زندگی، عشق، اسارت، قهر،آشتی، همه بی معنا بود.امید سفر
ای معنی ات فراتر از ادراک آب ها
سجاده سجود سپید سحاب ها
وقتی دو چشم گرم تو می تابد از یقین
گم می شوند سایه شوم سراب ها
تا طرح خنده های تو را نقش کرده اند
آتش فتاده است به رویای قاب ها
باری کنار دست رسای تو کوته است
پرواز پر شکوه و بلند عقاب ها
اینک پر است از کلماتی حقیر و گیج
دشت خراب و خلوت و خاموش خواب ها
اینک تهی ست چهره دریا ز موج ها
اینک پر است ساحل ما از حباب ها
برگرد ای امید سفر تا ستاره ها
کم مانده است حوصله این طناب ها
برگرد ای بدون تو امروز ناتمام
برگرد ای فراتر از ادراک آب ها
تا حالا دقت کردین!!!
تا حالا دقت کردین یکى از سرگرمى هاى خاص مردم ایران اینه که :وقتى از مطب دکتر میان بیرون،حساب کنن ببین این دکتره روزى چقد درآمد داره ….
زمزمه
هر چند امیدی به وصال تو ندارم
یک لحظه رهایی ز خیال تو ندارم
ای چشمه ی روشن منم آن سایه که نقشی
در آینه ی چشم زلال تو ندارم
می دانی و می پرسیم ای چشم سخنگوی
جز عشق جوابی به سوال تو ندارم
ای قمری هم نغمه درین باغ پناهی
جز سایه ی مهر پر و بال تو ندارم
از خویش گریزانم و سوی تو شتابان
با این همه راهی به وصال تو ندارم
نامه از فاصله ها
ای که تقدیر تو را دور زمن ساخت سلام
نامه ای دارم از فاصله ها
چندشب بود که من خواب تو را میدیدم
خواب دیدم که فراری شده ای
می گریزی از شهر...
نام من عشق است
شبی با بید می رقصم، شبی با باد می جنگم
که چون شب‌بو به وقت صبح، من بسیار دلتنگم
مرا چون آینه هر کس به کیش خود پندارد
و الّا من چو می با مست و هشیار یکرنگم
شبی در گوشه ی محراب قدری ربّنا خواندم
همان یک بار تار موی یار افتاد در چنگم
اگر دنیا مرا چندی برقصاند ملالی نیست
که من گریانده‌ام یک عمر دنیا را به آهنگم
به خاطر بسپریدم دشمنان! چون نام من عشق است
فراموشم کنید ای دوستان! من مایۀ ننگم
“مرا چشمان دل سنگی به خاک تیره بنشانید”
همین یک جمله را با سرمه بنویسید بر سنگم